An American dream

An American dream. Nu ik een paar weken hier ben en heerlijk vakantie vier, begin ik ook al Amerikaans te dromen. Niet zo als die dream door iedereen wordt ingevuld. Anders. Ik zal vertellen wat ik droomde tijdens een warme zomernacht.
Het begon in San Francisco in de eerste paar dagen. We gingen daar uit eten want in het hotel kon je op de eigen kamer niet koken. Je geeft goed je ogen de kost om te zien wat de pot zoal verschaffen kan. Het zag er lekker en veel uit uit. De inboorlingen hier zetten kennelijk hun tanden vaker buiten de deur in al dat lekkers want de meesten zagen er goed en soms zelfs zeer goed doorvoed uit. Het filmpje van de dansende grootheden zegt wel genoeg.
In dromen kan alles en ik zag al zo'n sappige hamburger of dikke steak, beide van meer dan normale afmeting, voor mijn neus verschijnen als ik iets bestelde. Bij de voeding werd dan ook een hele grote cola geserveerd die iet leger werd als ik er een slok van nam. De enorme berg frietjes slonk niet en steeds als ik een hapje nam ging er van het stukje vlees niets af. In tegendeel, het werd steeds net iets groter. Het nam nog niet die proporties aan als een Duitse schnitzel die vaak groter is dan het bord waar die op ligt, maar het kwam wel dicht in de buurt. Na een paar happen draaide ik me onrustig om maar aan de andere kant, op een andere tafel verscheen precies hetzelfde als waar ik aan begonnen was. Ik begon het toch wel warm te krijgen want zoveel eten krijg ik niet verstouwd. Bovendien wilde ik ook geen onderdeel uitmaken van een groep dansen mannen die gefilmd zouden gaan worden door toeristen. Ik heb nu het juiste gewicht en kom alleen ietsje lengte te kort en nog meer centimeters te kort komen wilde ik per se voorkomen.
Als de ober dan ook nog eens komt vragen of alles in orde is en of er nog iets gebracht moet worden breekt het zweet me uit. Ik kijk om me heen en zie dat ik de enige ben met het eetprobleem. Alle anderen hebben een normale portie of zelfs hun bordje al leeg.
Dan schrik ik wakker, klam van het zweet van de warme nacht. Amerikaans dromen is niets voor mij. Straks thuis, zal dat fenomeen ook wel weer vanzelf verdwijnen.
Trouwens op de foto's hebben jullie kunnen zien dat de bovenkant van mijn scalp aan de scheermachine geofferd werd. Het is daarbij gebleven ondanks het feit dat we al vaker indianen gebied doorkruist hebben. Waar ze vroeger aan de kant van de weg in de struiken lagen te wachten op een passerende weelderige haardos is daarvan nu geen sprake meer. Het zijn keurig nette burgers en mijn scalp zit nog helemaal op zijn originele plaats.
Ik zie nog wel meer bijzonders van dit grote land en voordat ik thuis ben zal ik nog een keer een berichtje voor jullie schrijven.